Τι είναι η έξω επικονδυλίτιδα;
Η έξω επικονδυλίτιδα είναι μία πάθηση που προκαλεί έντονο πόνο στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Ονομάζεται επίσης “tennis elbow” ή σε μετάφραση «ο αγκώνας του τενίστα», λόγω της συχνής εμφάνισης της σε ανθρώπους που ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα.
Εμφανίζεται εξαιτίας τραυματισμού ή καταπόνησης της περιοχής από όπου εκφύονται οι τένοντες των μυών που δρουν για να κάνει έκταση ο καρπός και τα δάκτυλα του χεριού.
Η έξω επικονδυλίτιδα επηρεάζει το 1-3% των ενηλίκων ατόμων ετησίως. Αφορά συνήθως το επικρατούν άκρο.
Ποια είναι τα αίτια της έξω επικονδυλίτιδας;
Εμφανίζεται κατά κύριο λόγο σε ανθρώπους που ασκούν συνεχή χειρωνακτική εργασία ή έχουν έντονη αθλητική δραστηριότητα.
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται συχνά σε καθημερινούς χρήστες ηλεκτρονικού υπολογιστή, μάγειρες, κομμωτές, ελαιοχρωματιστές, οικοδόμους, αθλητές, κλπ.,
Στατιστικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι γυναίκες ηλικίας 35-50 χρονών, εμφανίζουν συχνότερα την πάθηση.
Ποια είναι τα συχνότερα συμπτώματα της έξω επικονδυλίτιδας;
Τα συμπτώματα της έξω επικονδυλίτιδας εμφανίζονται προοδευτικά, δηλαδή, ο πόνος είναι αρχικά ήπιος και παρουσιάζει βαθμιαία επιδείνωση.
Κυριότερα συμπτώματα:
• Αυξανόμενος πόνος στην περιοχή του αγκώνα
• Ερεθισμός ή/και πόνος γύρω από τον έξω επικόνδυλο
• Αδυναμία του καρπού και δυσκολία σε καθημερινές δραστηριότητες, όπως το κράτημα ενός στυλό ή κούπας, το άνοιγμα μίας πόρτας
• Δυσάρεστη αίσθηση σε κινήσεις όπως η έκταση του καρπού ή των δαχτύλων με αντίσταση
Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση της έξω επικονδυλίτιδας;
Η διάγνωση γίνεται συνήθως μόνο με τη λήψη του ιστορικού και τον κλινικό έλεγχο, με δοκιμασίες φόρτισης των εκτεινόντων, όπως έκταση του καρπού υπό αντίσταση ή μέγιστη κάμψη του καρπού.
Σε αμφίβολες περιπτώσεις ο νευρολογικός έλεγχος δύναται να αποκλείσει το σύνδρομο παγίδευσης του κερκιδικού νεύρου, το οποίο συχνά μιμείται την έξω επικονδυλίτιδα.
Η μαγνητική τομογραφία δεν είναι απαραίτητη.
Ποιες μορφές θεραπείας συνίστανται για την έξω επικονδυλίτιδας;
Για την θεραπεία της πάθησης συνίσταται αλλαγή ή η τροποποίηση της δραστηριότητας που προκαλεί επαναλαμβανόμενη φόρτιση και άρα τραυματισμό.
Στα αρχικά στάδια, η αποφόρτιση της περιοχής συνδυαστικά με μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, παγοθεραπεία, φυσικοθεραπεία ή χρήση κηδεμόνων είναι βοηθητικά μέσα που χρησιμοποιούνται ευρέως.
Οι παθητικές διατάσεις είναι ασκήσεις που βοηθούν πολύ στην αποθεραπεία αλλά πρέπει να γίνονται τακτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε πιο προχωρημένα στάδια γίνεται έγχυση κορτικοστεροειδών (με προσοχή σε πολλαπλές εγχύσεις) ή αυτόλογων επουλωτικών παραγόντων (PRP).
Χειρουργική θεραπεία ενδύκνειται σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν σε διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών.
Γίνεται νεαροποίηση των ιστών στην περιοχή της βλάβης, αν και οι περιπτώσεις που αυτό χρειάζεται είναι πολύ λίγες, μιας και η συντηρητική αντιμετώπιση είναι αποτελεσματική στο 95% των περιπτώσεων.