Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ δυο διαδοχικών σπονδύλων. Αποτελείται από έναν εξωτερικό ισχυρό δακτύλιο (ινώδης δακτύλιος) και στο εσωτερικό του έχει ένα ζελατινώδη πυρήνα (πηκτοειδής πυρήνας).
Οι δίσκοι λειτουργούν όπως τα ‘’αμορτισέρ’’ των αυτοκινήτων απορροφώντας τους κραδασμούς της σπονδυλικής στήλης, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν ευρύχωρα τα σημεία εξόδου των νεύρων (τρήματα).
Αιτίες
Αν ο ινώδης δακτύλιος υποχωρήσει σε κάποιο σημείο, ο πυρήνας βγαίνει προς την περιοχή του σπονδυλικού καναλιού ή και των τρημάτων, πιέζοντας το μηνιγγικό σάκο και τα νεύρα αντίστοιχα.
Η γήρανση, οι τραυματισμοί στη μέση, το κληρονομικό ιστορικό κηλών στην οικογένεια (γενετική προδιάθεση), η παχυσαρκία, η κακή στάση του σώματος, η φύση της εργασίας και το κάπνισμα, ενοχοποιούνται για την εμφάνιση κηλών στην οσφυϊκή μοίρα.
Συμπτώματα
Η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι ένα πολύ συχνό εύρημα στη μαγνητική τομογραφία. Σχεδόν το 80% των ατόμων άνω των 40 ετών έχουν κάποιο εύρημα, αλλά δεν εμφανίζουν όλοι οι ασθενείς αμέσως συμπτώματα.
Μια περαιτέρω μετατόπιση του δίσκου προς την κατεύθυνση των νεύρων μπορεί εκτός από τοπικό πόνο στην οσφύ, να συνοδεύεται από αντανάκλαση του άλγους και μουδιάσματα στα πόδια (ισχιαλγία).
Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται από αδυναμία στα κάτω άκρα (π.χ. πτώση ποδιού και μεγάλου δακτύλου) ή σε σπάνιες περιπτώσεις να εκδηλωθεί με μουδιάσματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και ακράτεια (ιππουριδική συνδρομή).
Σημείωση: Όταν τα συμπτώματα επηρεάζουν την ποιότητα ζωής αναζητάμε ιατρική βοήθεια, ενώ όταν παρουσιάζονται σημεία παράλυσης στα κάτω άκρα ή μούδιασμα στα γεννητικά όργανα με ακράτεια, η κατάσταση είναι επείγουσα.
Διάγνωση
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση, ενώ επιβεβαιώνεται με απεικονιστικές εξετάσεις, απλές ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία
Η θεραπεία της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.
Αυτό εξαρτάται από τη βαρύτητα και τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη μορφολογία της κήλης και την παρουσία ή όχι νευρολογικής συμπτωματολογίας.
Σε κάθε περίπτωση η συντηρητική αντιμετώπιση προηγείται και περιλαμβάνει:
- Φαρμακευτική αγωγή
- Φυσιοθεραπείες – Κινησιοθεραπεία
- Άλλες εναλλακτικές θεραπείες (πχ βελονισμός)
- Ενδοσπονδυλικές εγχύσεις
Στην πλειοψηφία τους τα συμπτώματα υποχωρούν με τη συντηρητική αγωγή.
Πότε ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία;
Σε περίπτωση αποτυχίας των συντηρητικών μέσων, το χειρουργείο είναι μικρής επεμβατικότητας με διάρκεια νοσηλείας 1-2 μέρες και τα αποτελέσματα είναι άριστα, με άμεση ελάττωση ή εξαφάνιση των συμπτωμάτων.
Πρόκειται για μικροχειρουργική επέμβαση με απομάκρυνση του τμήματος του δίσκου (δισκεκτομή) που πιέζει το νεύρο.