Ο ώμος είναι μια περίπλοκη άρθρωση και έχει το μεγαλύτερο εύρος κίνησης από οποιαδήποτε άλλη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα, γεγονός όμως που την κάνει και την πιο ασταθή (εξαρθρώνεται εύκολα).
Σχηματίζεται από 3 οστά: το βραχιόνιο, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Η αρθρική επιφάνεια της ωμοπλάτης, η επιφάνεια δηλαδή όπου “γλιστρά” η κεφαλή του βραχιονίου ονομάζεται ωμογλήνη.
Ο επιχείλιος χόνδρος είναι ένα δακτυλίδι συνδετικού ιστού, το οποίο βρίσκεται γύρω από την περίμετρο της ωμογλήνης και αυξάνει το βάθος της με σκοπό να προσφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα στον ώμο. Στο ανώτερο τμήμα του επιχείλιου χόνδρου καταφύεται η μακρά κεφαλή του δικέφαλου βραχιονίου.
Τι είναι η βλάβη SLAP;
Η βλάβη SLAP (πρόκειται για ακρωνύμιο που σημαίνει superior labrum anterior to posterior) είναι μια πάθηση κατά την οποία το ανώτερο τμήμα του επιχείλιου χόνδρου αποκολλάται από την ωμογλήνη.
Η πάθηση αυτή παρουσιάζεται συχνότερα σε άτομα ή σε αθλητές (ρίψεων, άρσης βαρών, βόλεϊ και λοιπών αθλημάτων) που χρησιμοποιούν το άκρο κάνοντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου. Μπορεί να είναι επίσης αποτέλεσμα τραυματισμού μετά από πτώση.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Αν και η κλινική εξέταση και το ιστορικό του ασθενούς είναι χαρακτηριστικά για τη διάγνωση, για την απεικόνιση της βλάβης χρειάζεται συνήθως μαγνητικό αρθρογράφημα (δηλαδή μαγνητική τομογραφία με έγχυση σκιαγραφικού ενδαρθρικά).
Τι περιλαμβάνει η θεραπεία;
Η θεραπεία εξαρτάται από την ηλικία και τη δραστηριότητα του ασθενούς.
Η συντηρητική θεραπεία είναι η συνήθης επιλογή σε άτομα που δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις. Αντίθετα, σε άτομα που έχουν έντονη δραστηριότητα και αναζητούν γρηγορότερη αποκατάσταση, η χειρουργική είναι αντιμετώπιση εκλογής.
Η επιλογή της τεχνικής (τενοτομή ή τενόδεση) και της μεθόδου (ενδαρθρικά ή εξωαρθρικά, αρθροσκοπικά ή ανοικτά) εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες του ατόμου και είναι διαφορετική σε μια λεπτή αθλήτρια γυμναστικής από έναν γιγαντόσωμο αθλητή bodybuilding.
Οι σύγχρονες τεχνικές προσφέρουν πλήρη αποκατάσταση της βλάβης και άμεση επάνοδο του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες. Μετά από μια περίοδο αποκατάστασης, με φυσικοθεραπεία και άσκηση, επιτυγχάνεται και η επάνοδος και σε αθλητική δραστηριότητα.